Atkı: Genellikle kadınların kullandığı büyük başörtü.

Beşli: Kurdeleyle bağlanarak yakaya takılan altın süs eşyası.

Bluz: Sadece Rize’de dokunan, kendinden desenli olan ve çeşitli renkleri bulunan Rize bezi kumaşından ya da saten kumaştan yapılır. Robadan büzgülü olan bluz, hâkim yakalı, uzun kollu ve manşetlidir.

Cizme: Deriden veya lastikten yapılan boğzlı bir tür ayakkabı.

Çarık-Çapula-Lastik: Seferberlikten önce hali vakti iyi olanlar altı kösele, üstü deri olan burnu az kıvrık ayakkabı giyerdi. Buna çapula denirdi. 1950’lere kadar köylülerin ayaklarında genelde çarık vardı. 1945’lerde çıkan kara lastikler, erkek ve kadınlar tarafından kullanılmaktaydı. Bugün iş ayakkabısı olarak bazı köylerde hâlâ kullanılmaktadır.59 Bağlı çarık ve hasıl çarık olmak üzere iki türü bulunan çarığın, eskiden öküz derisinden yapıldığı bilinmektedir. Önden deri bağcıklarla ayağa bağlanarak giyilirdi. Bugün yerini yemeni türü ayakkabıya terk etmiştir.

Çember: Kenarları işlemeli, sade, renkli veya motifli başörtü. Saçların korunmasını sağlamak için makaslı peştamalın altına sarılan tülbent, çok ince pamuklu kumaştan dokunarak elde edilir. Genelde beyaz renkli veya desenli olarak kullanılır. Tülbendin kenarları tül boncuk, iğne oyası veya dantel ile süslenir. Bazı yörelerde örneğin Cimil’de baş peştamalını tutturmak için, peştamalın üzerine çember biçiminde bağlanıp düğüm atılarak kullanılır.  

Dolaylık: Bele dolanarak kullanılması nedeniyle dolay peştamal olarak isimlendirilen çizgi desenli bir peştamaldır. Kuşak şeklinde kullanılan dolaylık,  basma etek üzerine bel kısmından sarılarak kullanılır. Dolaylık; 80 x 130 cm ölçülerinde, çizgili kumaştan yapılan iki renkli yöresel bir bel bağıdır. Pamuk veya ketenden dokunur. Dolaylık peştamal belde bir torba şeklini alarak büyük bir kolaylık sağlamaktadır. Köylü kadınlar bu torba içerisine bahçede topladığı çeşitli sebzeleri biriktirip taşıyabilmektedir. Yöredeki yağış fazlalığından dolayı, çabuk kirlenen dolaylık, genellikle koyu renkli ipliklerden dokunur. Kadınların, kuşandıkları dolaylığın taşıdığı renklerden hareketle, hangi köy veya kasabadan olduklarını anlamak mümkün olmaktadır. Dolaylık peştamal iki türlü kullanılır:

a-Gezmeye veya çarşıya çıkan kadınlar dolaylığı düz olarak bellerine dolarlar. Dolaylığı belden 6 cm kadar kıvırarak arka bel üzerine iki düğüm atarak tutturulur. Kıvrılan 6 cm’lik kısım, bir kemer gibi beli tutar. Dolaylığın boyu, elbisenin boyunu birkaç santim geçer.

b-Çay toplamada ve bağ-bahçe işlerinde kullanılışı: Bele bağlı dolaylığın iki ucu kaldırılarak bel kemerine sokulur. Böylece dolaylığa bir torba şekli verilmiş olur. Bu torba, elle toplanan çay, sebze ve meyvelerin biriktirilmesine elverişli bir hal alır.

Don: Belden dize kadar çok geniş ve bacak kısımları lastikle tutturulan bir tür kısa şalvar.

Elbise -Foga: Çiçekli desenleri olan basma kumaştan dikilebileceği gibi, desenli pazen kumaştan ya da düz renkli kumaştan da yapılabilir. Bedeni düz, kolları uzun, belden aşağı büzgülü, etekleri fırfırlı uzun bir elbisedir. Yukarıdan makaslı peştamal ve aşağıdan dolaylık elbiseyi örter. Uzun kollu elbisenin beden kısmı düz kesimli, etek kısmı ise bol bir şekilde büzgülerle yapılır. Etek altları, fırfırlı fistolarla veya sutaşları ile süslenir.

Elbise-Forka: Önden veya arkadan düğmeli olan elbise, hâkim yakalı ve kol manşetleri tek düğmelidir. Kumaş rengine yakışacak renkte sutaşları ile süslenen giysinin etekleri fırfırlarla da zenginleştirilir). Günlük kıyafetlerde basma kumaş kullanılırken, özel günlerde ise kadife ve ipekli kumaştan yapılmış elbiseler kullanılır. Dizkapağı altına kadar uzanan elbise, alt ve üst bölümü bütün olarak yapılır.

Entari: Basma, patiska ve kumaş gibi ince bir şeyden yapılan, kadınların genellikle evde ve yatakta, erkeklerin de eskiden evde, sokakta ve yatakta giydikleri, geniş kollu, uzun, çoğunlukla bol ve tek parçadan ibaret olan bir kıyafettir. En sık rastlanılan giyisi türü entaridir. Bu entarilerin çoğu, kutni denilen kumaştan olup, basma, gezi, sevai ve şal türündeki kumaşlardan yapılan entariler de kullanılmıştır.

Etek: Desenli basmadan veya saten kumaştan yapılan etek, belden bir lastikle büzülerek kullanılır. Uçları sutaşı ile süslenir. Basmadan olanları günlük giyilirken, kadife ve saten olanları ise özel günlerde ve misafirlikte giyilir.

Etekluk: Uzun eteklere denir.

Fistan: Oldukça bol ve uzun dikilen, altlı üstlü bütün giysi.

Geceluk: Kollu gecelik. 

Gozli Çarşaf: Altlı üstlü bele bağlanarak kullanılan beyaz çizgi desenli siyah çarşaf.

Göğüslük: İçliğin üzerine takılarak kullanılır. Çeşitli renkteki ipekli kumaşlardan yapılır. 30 x 40 cm boyutlarındaki kumaşlardan dikilir. Bel boyuna bantlarla bağlanan göğüslük, çocuk önlüğü görünümündedir. Düz renkli, boyuna çizgili veya desenli kumaştan yapılabilmektedir44. Hemşin dolaylarında günlük olarak giyilen bu kıyafet, kadife, kutnu veya bunlara benzer kumaşlardan yapılmaktadır. Bugün daha çok yaşlılar kullanmaktadır.

Göynek: Yarım kollu ve yakasız bir modele sahip olan göynek, kendirden dokunmuş kumaştan dikilir. Basit dikişli olan bu kıyafet parçası diz üstüne kadar uzanır.

Hamal Lastik: Daha çok iş yapılırken kullanılan lastik.

Hasıllı Çarık: Hasıllı deriden ancak ustaların yapabildiği çarık.

Hedik: Ahşap malzemeyle yapılan, ızgara biçimli kar ayakkabısı

Hemayil: Üçgen veya dörtgen biçimli gümüş zincirli kap.

İçlik: Köynek üzerine giyilen ve her çeşit kumaştan yapılabilen, boyu kalçaya kadar uzanan bir iç giysisidir. Robadan bir büzgüsü olan içlik genelde köynek renginde kumaştan dikilir.

İç Bağı: Yazma türünde olup şifonun kaymasını önlemek amacıyla en içte kullanılır. Yazma türünde bir örtüdür.

İç Donu: Pamuklu veya keten kumaştan yapılır. Boyu dizüstüne kadar iner. Elbise altına giyilerek kullanılır. 

Kaleçi: Daha çok çocukların kullandığı süs eşyası, boncuk

Kara Peştemal: Genellikle yaşlıların kullandığı, kenarları kırmızı kara peştemal.

Kemer: Şal kuşağı bele tutturmak için kullanılır. Bu kemerlere tankkupak veya dizbak ismi de verilir. Bunlar 1 cm eninde ve 2–3 m boyundadır. Tank kupak ile dizbakın farklılığı da vardır. Dizbaklar, çarpana adı verilen dokuma türünden yapıldığı için bu kuşaklara çarpana kuşak da denilmektedir.

Kokneç: Önlük özelliği taşıyan bir giyecektir. Genellikle ince siyah kumaştan yapılan kokneçlerin kenarları işlemelidir. Ön kısımlarına cep konabilir.

Kongoş Çarık: İneklerin diz derilerinden hemen herkesin yapabildiği basit çarık.

Kontra: Genellikle zengin kadınların giyebildiği topuksuz ayakkabı.

Köynek (Gömlek): Bütün kumaş türlerinden dikilebileceği gibi genelde kadife kumaştan yapılan köynek, koyu yeşil, bordo, lacivert ve kahverengi kumaşlardan yapılır. Bele ya da robaya kadar düğmeli olan köynek yuvarlak yakalıdır. Kolları düz veya  manşetli olabilmektedir. Etek uçları, kol ve yaka ağızları sutaşı, dantel veya fırfırlarla süslenmektedir.

Kupe: Küpe

Kupli: Kurdeleyle boğaza takılan bir reşat altın değerindeki altın süslü.

Kurta: Forkaya uyacak renkte bir kumaştan dikilen kurta, şalvarın yerine kullanılır. Boyu diz altına kadar uzanan kurta basma kumaştan yapılmaktadır.

Kuşak:  Bele bağlanan, uzun, enli veya ensiz kumaştır. Hem ekeklerin hem de kadınların kullandığı giyim eşyasından biri de kuşaktır. Kuşaklar, ekseriyetle pamuklu kumaşlardan olmakla birlikte, yünlü kumaşlardan olmakla birlikte, yünlü kumaşlardan yapılanlar da vardır. Bunun yanı sıra Rize'de kullanılan kuşaklar arasında, Trablus kuşağı ve Fransız kuşağı gibi, üretildiği yerin ismiyle adlandıranlar  bulunmaktadır.

Lastik: Son dönemlerde giyilen, cizlavit de denilen en yaygın olan lastik ayakkabı.

Makaslı Peştamal - Çeşan: Başa, çemberli veya çembersiz olarak takılan büyükçe bir başörtüsüdür. Yaklaşık olarak 1 m eninde, 1.75 cm boyundadır. Kenarları kalın çizgili, orta bölümleri düz ince çizgili olabildiği gibi, aynı kalınlıkta çizgilerden de oluşabilmektedir. Çizgiler çoğu zaman kırmızı, siyah, beyaz ve sarı renklerden oluşur. Ama bunların dışında diğer renklerin kullanıldığı da görülmektedir. Dokuma tekniğinden dolayı desenin ağzı  makasa benzediği için makaslı adı verilmiştir. Genellikle başta kullanılan peştamal, bazı bölgelerde takım halinde hem belde hem de başta kullanılır. İran’ın meşhur Keş ani peştamallarıyla bağlantı kurularak çeşan adı da verilmektedir.
                                                    
Başa bağlama şekline gelince; peştamalın sağ ucu uzun, sol ucu daha kısa bırakılır. Sağ tarafta kalan uzun taraf, sol omuzdan atılarak boğazı saracak şekilde bağlanır. Kadınlar, bağa, bahçeye ya da çay toplamaya giderken ve buralarda çalışırken, peştamalın baştan düşmemesi ve daha rahat çalışılması için bu şekilde bağlama en fazla kullanılan yöntemdir. Cimil’de, peştamal ortadan başa konulduktan sonra iki ucu yanlardan dolanarak omuzlara atılır. Daha sonra dilmelik adı verilen siyah renkli, ince dokulu kumaştan yapılmış çember biçiminde bir bağ ile başa bağlanır.

Mes: Yaşlıların çorap üzerine giydikleri, ayakkabı içine soktukları deriden yapılmış bir tür çorap.

Nalım: Takunya da denilen ahşaptan yapılmış kaba terlik.

Önlük (Koknoç): Yörede değişik ağızlarda koknoç, koknoz ve gogneç biçiminde söylenmektedir. Siyah renkte olan önlük, giysinin önüne takılarak kullanılır. Saten veya keten kumaştan yapılan önlük, cepli ve kenarları süslüdür. Önlükler belden itibaren forkanın fırfırları hizasına kadar iner. Bel kısmı iki yandan pensli olup, kendi kumaşından yapılmış şerit biyelerle bele bağlanır. Kenarları kırmalı olan önlük, pembe veya sarı sutaşları ile süslenir. Gelin koknocu ipekli kumaşlardan dikilir.

Patik: Ev içersinde terlik yerine kullanılan kısa yün çorap.

Peştemal: Günümüzde Rizeli kadınların yöresel kıyafetlerinden biri olan peştemal, bir zamanlar erkeklerinde kullandığı giyisilerden biriydi.  Peştemaller büyük ve küçük boylarda olabilmekteydi.

Şal Kuşak: Bele bağlanan bu kuşak türü Pakistan’da dokunan Lahori kuşak adıyla bilinir. Yün malzemeden kare biçiminde dokunan bu kuşak, üçgen biçiminde katlanarak kullanılır. Üçgen kısmın sivri tarafı arkaya gelecek şekilde bele, öne doğru dolanarak sarılır. Kuşak olarak lahorinin dışında, yün, ipek ve orlondan dokunan türleri de mevcuttur. Gelinler, ipekten dokunan Trablus kuşağını, genç kızlar ise Lahori kuşağı daha fazla tercih ederler.

Şay/Şar (Şayak-Puşi): Rize’de şay ve şar olarak adlandırılan bir örtü, şifonun üzerine bağlanır. Arkadan öne doğru dolaştırılarak getirilen şay, önden bir kez dolandırıldıktan sonra, zarif bir şekilde düğümlenerek arkaya doğru götürülür ve başın gerisinde sıkıca düğümlenir. Çeşitli renklerde olabilmekle birlikte, genelde çingene pembesi ya da sarı renkli olanları tercih edilmektedir. Bunların yanı sıra; mavi, turuncu, mor ve kırmızı gibi parlak ve canlı renkler de kullanılmaktadır.

Şifon: Kenarları pul boncuklarla işlenmiştir. Köşe kısmı alın üzerine gelecek şekilde örtülür. Karşıda kalan çapraz köşe de arkadan bele doğru sarkıtılır. Siyah renkli olan şifon eşarp, ipek iplikle dokunmuş ince ve şeffaf bir kumaştır.

Tad: Deriden veya yünden dokunarak yapılan çarık biçimli, bağcıklı çocuk ayakkabısı

Tepeluk: Gelinlerin giydiği ufak paralarla süslenmiş fes.

Tor kuşağı: Özel bir iplikten dokunan kemer.

Üç Etek: Genellikle kadife bezden yapılan altlı üstlü bütün etek. Üst ceket kısmına Kutni denirdi.

Yaşmak: Kenarları işlemeli ve renkli başörtü. Genellikle çember üzerine takılarak kullanılır.

Yazma: Yaşmağın büyüğüne denir.

Yelek: Elbisenin üstüne giyilir. Kollu ve kolsuz şekilleri vardır. Kumaştan kesilerek dikilen ve örme olarak yapılan iki çeşidi vardır. Yeleklerin kenarları, değişik motiflerle işleme yapılarak veya simli püsküller ve pullarla süslenerek oluşturulur. Genellikle koyu renkler tercih edilir.

Yemeni: Üstü deri, altı kösele olan ökçesiz bir ayakkabıdır. Genellikle kırmızı renkte olan yemeniler bazen de giysi bütünlüğünü sağlamak için giysi rengine yakın renkte de olabilmektedir.

Yun Çorap: Beş cağla dokunan, uzun veya yarım biçimde çorap.

Yuzuk: Yüzük

Takılar ve Aksesuarlar

Kadınlar boyunlarına genellikle altın liralar takarlar. Bu altın liraların ortasına beşibirlik ya da maddi duruma göre üçer veya beşer tane Reşat altını takılır. Küpe, yüzük ve bileziklerin dışında, alın üzerine bağlanan altın lira dizisi de kullanılır.

Gelin Giyimi

Rize’nin Ambarlık Köyü’nde gelinlik olarak eskiden pembe bir elbise giyilir ve üzerine yün kuşak takılırdı. Bu kuşağı bele tutturmak için yün ipliğinden yapılan süslü bir bağ, birkaç defa bele dolanır. Ayaklara yün çorap giyilir. Başa da süslü bir fes takılır. Bu fese, üzerinde altın liralar olduğu için, altınlı fes denilirdi. Bazı gelinler fes üzerine üzeri pullu kırmızı renkli başörtüsü takardı.  Gelinlik, genelde krep desen, emprime ve krep birman olarak adlandırılan kumaşlardan dikilirdi. Çoğu zaman pembe veya kırmızı kumaş tercih edilirdi. Şekil olarak belden kesik, bisiklet yaka, etek kısmı altı parça veya kloş kesilirdi. Uzun bir duvak takıldıktan sonra, iki kulak üstüne başa taç yapılır ve ele de mendil alınırdı. Hemşin yöresinde ise gelinlik ve çarşaf giyilmezdi. Gelin olacak genç kız, kadife foğa giyer, başına da İran şalı atardı. Gelin, önden büzgülü, sırma süslemeliipekli bir elbise giyerdi. Hemşin’li gelinler üzerinde süslemeleri bulunan cepkenler de kullanırlardı.

Abaniye : İpekten , sarımtırak dallı nakışlarla işlenmiş, abani denilen bir bezin fes üzerine sarılmasıyla elde edilen sarık.

Başluk : Başa sarmak için dar ve uzun bir bez parçasından yapılır. Kukula da denir. Herkesin kendine has bir yöntemle bağlar, çoğunlukla her iki yana kulaklıklar bırakılırdı. Renk çoğunlukla haki olur ve elbiseye uydurulurdu.

Ceket (Cepken): Ön kısmı V yakalı ve kruvaze modelli olan ceketin uzun kolları dar ve yırtmaçlı manşetlidir. Ceket boyu yelekten daha uzun olmaktadır. Ceketin kenar kısımları ve şekilli olan yerleri sutaşı ile süslenir. Ceketler her zaman giyilmediğinden dolayı halk oyunları kıyafetlerinde pek fazla kullanılmamaktadır.

Çarık: Hasılsız deriden yapılan basit çarık..

Çıkvar: Yün kumaştan dikilen bir erkek pantolonudur. Siyah veya gri renklidir. Üst kısmı dize kadar geniş, dizden aşağısı dar ve yanlardan düğmelidir. Yün kumaş Hemşin civarında dokunur ve daha çok da Hemşin civarında kullanılır.

Çuha: Pantolona uygun kumaştan dikilen bir cekettir. Ceket kolları omuz kısımlarında hafifçe bol olup, bileklere doğru daralır. Düğme olarak genellikle gümüş düğme kullanılır. Hemşin dolaylarında kullanılan bir giysidir.

Fanila: Atlet, kollu çamaşır.

Fes: Yün iplikle cağla (şişle) dokunup başa takılırdı.

Golf Pantul: Paçası dize kadar dar, üst kısmı bol olan pantolon. Dize kadar dar olan kısım düğümlenirdi. 1940'lı yıllarda moda olan bir giysiydi.

Hasıllı Çarık: Hasıllı deriden ancak ustaların yapabildiği çarık.

Hedik: Ahşap malzemeyle yapılan, ızgara biçimli kar ayakkabısı.

İç Gömlek: Mintan altına giyilen bugünkü atlet görevini gören giysi

Kilot Pantul: Paçaları dize kadar dar, üst kısmı sağdan ve soldan bele kadar geniş olan pantolon. Dar olan kısım düğmelerle açılır ve kapatılırdı. Bele bir kemerle bağlanırdı.

Kongoş Çarık: İneklerin diz derilerinden hemen herkesin yapabildiği basit çarık.

Kukula: Lacivert veya siyah renkli pamuklu kumaştan yapılan bir erkek başlığıdır. Başa giyilen bölüm üçgen şeklindedir. Üçgenin ortası sutaşı ile süslenmiştir.

Mendil: El, yüz temizliğinde olduğu gibi cep süsü eşyası ve başlık olarak da kullanılırdı. Mendilin iki ucu düğümlenip başa takılacak hale getirilirdi.

Mes: Yaşlıların çorap üzerine giydikleri, ayakkabı içine soktukları deriden yapılmış bir tür çorap.

Mintan: Açık olan kısmı boğaza kadar düğmeli yakasız gömlek. Keten, poplin veya ipekli kumaştan dikilen beyaz renkli, uzun kollu, hâkim yakalı bir gömlektir. Kolları uzun ve manşetli olan mintan çift ceplidir.

Nalım: Takunya da denilen ahşaptan yapılmış kaba terlik.

Şal Kuşağı: Yünden dokuma, daha çok kadınların ve yaşlı erkeklerin kullandığı kuşak.

Şalvar: Genellikle kumaştan, bazen de ipekten yapılan, bir uçkurla büzülerek bele bağlanan, bilhassa ağı bol, paçaları dar üst donudur.  Rize'de kadınlardan ziyade, erkeklerin kullandığı kıyafetlerden biridir. Kadınların giydiği şalvarlar , ipek ve  pamuk karışımı kumaştan yapılmıştır. Erkeklerin giydiği şalvarlar ise, genellikle yünlü kumaşlardan olmakla birlikte, siyah bezden yapılanlar da vardır.

Tad: Deriden veya yünden dokunarak yapılan çarık biçimli, bağcıklı çocuk ayakkabısı

Taka: Başa takmak için kumaştan yapılan başlık

Bu erkek kiyafetlerini tamamlayan süsü eşyaları da önemlidir.

Hemayil: Üçgen veya dörtgen biçimli gümüş zincirli kap.

Köstek: Genellikle yelek üzerine asılan üç sıra gümüş saat zinciri.

Picak: Daha çok morunmak için kın içersinde saklanan kesici alet. Genellikle iki tane taşınırdı. Birinin ucu sivri, diğerinin ise yuvarlak olurdu.

Tapanca: Daha çok korunmak için taşınırdı.