|
|||||
Osmanlı tahtına, İslâm hukukunun aradığı şartların çoğunluğu bulunmadan gelen IV. Mehmed, I. İbrahim’in Turhân Hatice Sultân’dan 1642 yılında dünyaya gelmiş ve 7 yaşına basmadan Ağustos 1648’de Padişah olmuş müstesna bir şahsiyettir. Kendisini devlet işlerinden uzaklaştırdığı için oğlunun idamına dahi göz yuman Kösem Sultân, 7 yaşındaki torununu tahta geçirmekle, istediğine kavuşmuştur. Ertuğrul Gâzî, Osman Gâzî ve Kanuni’den sonra en uzun süre tahtta kalan Osmanlı Padişahıdır ve 39 yıl tahtta kalmıştır. Ava merakı sebebiyle Avcı Mehmed de denen IV. Mehmed’in saltanat yıllarını dört safhaya ayırmak icab etmektedir: Birinci
safha, Ağustos
1648-Eylül 1651 yılları arasında, Kösem Sultân’ın nâibe-i saltanat yani
bir nevi padişah yerine padişahlık yaptığı dönemdir ki, Osmanlı
Devleti’nin en acı günlerinden bir parçadır denilebilir. Zira bu döneme
Ağalar Saltanatı da denmiştir. Çünkü Nâibe-i Saltanat olan Kösem
Sultân, işlerini ağalar eliyle yürütmüştür. Sofu Mehmed Paşa da, kukla
bir sadrazam durumundadır. Başlarını Kara Murad Ağa’nın çektiği
ağaların hedefi, servetlerini arttırmak ve maalesef sefih sayılabilecek
derecede hayatlarını yaşamaktı. Bunları kullanan Kösem Sultân ise,
kendisini Eski Saray’a süren ve hatta idamla tehdit eden I. İbrahim’i
tasfiye etmekle, devleti tek başına idare etme emeline ulaşmış
görünüyordu. Sofu Mehmed Paşa ise, Atabekler ve Veliahdler gibi devleti
idare etmek istedi ise de bu saltanatı, Sipahiler ile Yeniçerilerin
Sultânahmed Meydanında karşı karşıya gelecek kadar isyan etmeleri ile
sarsıldı ve 1649 yılında azledilerek katl olundu. Bunun üzerine,
tamamen usullere aykırı olarak Yeniçeri Ağası Kara Murad Paşa
sadrazamlığa getirildi.
Ancak arkasında asıl
Vâlide
Sultân Turhan
Sultân’ın bulunduğu ve bir nevi halk isyanına dönüşen kargaşa
bastırılamıyor ve Osmanlı Devleti kan kaybediyordu. Daha sonra,
sırasıyla Melek Ahmed Paşa ve Abaza Siyavuş Paşa’nın sadrazam olması da
işi değiştiremedi. Ağalar isyanı devam ediyordu. Kösem Sultân’ın IV.
Mehmed’i öldürüp yerine Şehzâde Süleyman’ı getirmek istemesi, sonunu
getirdi ve 1651 yılının bir Eylül gecesi Kösem Sultân öldürüldü.
İçeride bu ihtilâllerin yaşanması, Girit’te devam eden savaşa yardımı
da engelliyordu. Böylece birinci dönem atlatıldı. IV. Mehmed sadece
olan bitenleri seyrediyordu.
İkinci
safha, Eylül 1651-Eylül 1656 tarihleri arasındaki IV. Mehmed’in
annesi olan Turhan Hatice Sultân’ın Nâibe-i Saltanat olduğu dönemdir.
Devletin hazinesini soyan ağalar saltanatına son verildi ve 39 ağa
yakalanarak idam edildi. Tamamen iflas noktasına gelen devlet
hazinesine bir ayar verilmek üzere, malî konularda tam yetkili olmak
şartıyla, 1652 yılının Haziran ayında Tarhuncu Ahmed Paşa sadarete
getirildi. Tarhuncu Lâyihası diye meşhur olan bütçesini hazırladı.
Dertlere çare olamayınca, 1656 yılına kadar 10’a yakın sadrazam
değiştirildi. Devleti, Baş Mimar Kasım Ağa, Koçi Bey, Solakzâde,
Şâmî-zâde Mehmed Efendi ve lalası İbrahim Ağa müşavirliğinde Turhan
Sultân idare ediyordu. Ancak devlet, şîrazeden çıkmıştı ve dış baskılar
da artıyordu. Tecrübeli müşâvirlerinin şiddetli tavsiyeleri ile,
devleti tek başına idare etmek ve Vâlide Sultân işe karışmamak
şartıyla, tecrübeli ve yaşlı vezir Köprülü Mehmed Paşa, Eylül 1656’da
sadrazamlık makamına getirildi. Artık Köprülü’ler devri başlıyordu. Bu
ikinci safhada tek müessir olan Vâlide Sultân’dır. Yani bir nevi
Osmanlı Padişahlığı makamında Padişah’ın annesi oturmaktadır. Ancak
Turhan Sultân, devleti
Köprülü ailesi gibi asil bir aileye teslim
etmekle, kendisiyle birlikte Osmanlı tarihindeki kadınlar saltanatına
son vermiştir.
Üçüncü
safha, Osmanlı Devleti’ne rahat bir nefes aldırtan Köprülü’ler
devridir (Eylül 1656-Ekim 1676). Bu dönemde aynı aileden iki sadrazam
iktidara gelmiştir. Köprülü Mehmed Paşa (1656-1661) ve oğlu Fâzıl Ahmed
Paşa (1661-1676). IV. Murad’ı kendine model alan Köprülü Mehmed Paşa,
Kanuni devrini yeniden yaşatmıştır denilebilir. Makam korkusuyla Girit
Serdârı Gâzî Hüseyin Paşa’yı idam ettirmesi hatalı bir hareket olarak
kabul edilmektedir. Ancak sonradan yaptıkları bunu telafi etmiştir.
Köprülü Mehmed Paşa, evvela isyan eden Erdel Prensinin üzerine yürüdü
ve Balkanlarda önemli başarılara imza attı. Uyvar fethedildi ve Erdel
Osmanlı Devleti’ne bağlandı. (1658). Arkasından Anadolu’da
Beylerbeyilerin de desteklediği ve tamamen sadrazamı hedef alan yeni
bir Celâlî İsyanı başlamıştı. 31 paşanın idamıyla sonuçlanan bu isyanı
bastırdı ve Anadolu’da Celâli isyanlarının sonunu getirdi. 1659’da
Kırım Tatarları ile birlikte Rus ordusunu dağıttı. Onun döneminde 1661
Temmuz’unda İstanbul’un üçte birini yakan büyük yangın yaşandı ve beş
yıllık sadaretten sonra Ekim 1661’de Edirne’de vefat etti.
Yerine geçerek 26 yaşında sadrazam olan oğlu Fâzıl Ahmed Paşa da, babasının başarılarını sürdürdü. 1663’de Almanlara karşı açılan harp 1664 yılının Ağustos Ayında Vasvar Andlaşması ile sona erdi. Zitvatorok Andlaşmasının tekrarı mahiyetindeydi. Fâzıl Ahmed Paşa döneminde başarılan işlerden biri de yıllardır devam eden Girit seferinin sona ermesi ve Girit’in fethedilmesiydi (1670). Bunu, Ukrayna meselesi yüzünden çıkan Polonya Harbi takip etti (1670). IV. Mehmed’in de katıldığı bu Lehistan seferinde, 1672 yılında Kamaniçe Kalesi feth edilince, Varşova’da panik başladı ve aynı yıl barış andlaşması imzalandı. Bu barış tekrar bozuldu ve 16767 yılında imzalanan nihâî andlaşma ile sulh uzun yıllar devam etti. Aynı yıl Fâzıl Ahmed Paşa vefat etti. Dördüncü safha, 1676-1683 yılları arasında devam eden Merzifonlu Kara Mustafa Paşa devridir. Köprülü’lerden sonra sadrazamlığa getirilen bu büyük devlet adamı, ilk problem olarak Ukrayna yüzünden patlak veren Rusya Savaşı ile meşgul oldu. 1677 yılında Çehrin’deki zor kuşatmada netice elde edilemeyince, IV. Mehmed ve sadrazamı 1. Rusya seferi için 1678 yılında yola çıktılar. I. Rusya seferi, 1680 yılında Çehrin’in alınması ile zaferle sona erdi ve bunu aynı yıl başlayan 2. Rusya Seferi takip ettiyse de, bu da 1681 yılında imzalanan Edirne Andlaşması ile tamamlanmış oldu. Bu gelişmeler, Osmanlı Devleti için büyük bir itibar kazanılmasına vesile oldu. Bundan rahatsız olan ve tecavüzlere başlayan Almanlara da 1683 yılında harp ilan edildi ve IV. Mehmed’in de katıldığı bu sefer, Osmanlı Devlet ricalinin ikiye ayrılmasıyla sonuçlandı. Merzifonlu Kara Mustafa Paşa, Almanya’nın taht şehri olan Viyana’nın alınmasını teklif ederken, başını Kırım Hanı Murad Giray’ın çektiği diğer devlet ricali, zaten ayağa kalkmış olan Avrupa’nın Almanya’nın yanında yer alacağını belirterek, sadece Yanıkkale’nın alınmasıyla yetinilmesini savunuyordu. Kara Mustafa Paşa’nın fikri ağır bastı ve onun serdârlığındaki Osmanlı ordusu 12 Eylül 1683 tarihinde Viyana önlerinde müttefik haçlı seferleriyle karşı karşıya geldiler. Maalesef, Kırım Hanı Murad Giray, şahsî sebeplerle ve neticeyi düşünmeyerek ihanet etti ve Türklerin elindeki Tuna Köprüsünden düşman askerlerinin geçişini uzaktan seyretti. Neticede 11 Eylül 1683 tarihinde beklenen hezimet geldi ve Osmanlı ordusu binlerce şehid vererek ve çok kıymetli hazinelerini kaybederek geri çekilmeye mecbur oldu. Bu, Osmanlı tarihinin en ağır mağlubiyeti idi. Bu mağlubiyette, askerin sefih hayatının ve eski Osmanlı ordusunun olmayışının da büyük etkisi vardı. Viyana bozgunu, Kanuni’den beri gelip giden duraklama devrini resmen başlatmış oldu. Artık 1071’den beri devam eden Müslüman Türk Milletinin cihad zaferleri sona eriyor ve Avrupa galebe çalmaya başlıyordu. Bu arada devletin rükn-i azamı denilen Turhan Sultân Temmuz 1683’de vefat etmişti. Aralık 1683 tarihinde IV. Mehmed aleyhteki tahriklere dayanamayarak istikametli sadrazamı azletti ve 50 yaşını doldurmadan idam sehpasına yollandı. Artık Osmanlı tarihinde kaht-ı ricâl devri başlıyordu. Viyana bozgunu ile Karlofça Andlaşması (1699) arasında geçen 15 yıl Osmanlı Devleti için felâket seneleri oldu. Venediklilerin ve Almanların başını çektiği haçlı kuvvetleri fırsatı ganimet bilerek, 1684 yılında Osmanlı Devleti’ne harp ilan ettiler. Sadrazam Kara İbrahim Paşa’nın beceriksiz idaresindeki Osmanlı orduları, zafere koşamıyor ve maalesef Eylül 1686’da Budin düşüyordu. Osmanlı kuvvetleri Budin’i çok iyi müdafaa ediyordu, ancak Budin’de büyük kayıplar vermelerine rağmen yeniden toparlanan haçlı orduları, 160 yıl önce perişan oldukları Mohaç Meydanında Osmanlı ordusunu geriye çekilmeye mecbur ediyorlardı. Liyakatsiz devlet adamlarının elinde perişan olan devletin hali IV. Mehmed’i hasta etmişti. Köprülü ailesini iktidardan düşürdüğü için Padişah’dan rahatsız olan Köprülü-zâde Fâzıl Mustafa Paşa ve benzeri devlet adamlarının gayretleriyle Kasım 1687 yılında hal’ edildi ve ancak idam olunmadı. Yerine II. Süleyman tahta geçirildi. Hal’inden 5 yıl sonra Edirne Sarayı’nda Ocak 1693 tarihinde vefat etti. Kendisine Avcı Mehmed lakabını verdirten av ibtilâsı dışında, hiç bir kötü alışkanlığı yoktu. İçkiyi Osmanlı ülkesinde şiddetle yasaklamıştı. Kahvehâneleri kapatmıştı. Kendisi beş vakit namazını cemaatle kılıyordu. Kısa bir süre tahsil görebildiği için diğer Osmanlı Padişahları gibi âlim değildi. ZEVCELERİ: 1- Meh-pâre Emetüllah Râbi‘a Gülnûş Vâlide Sultân; Gülnûş Sultân diye bilinir. Giritli bir ailenin kızıdır. II. Mustafa ve III. Ahmed’in annesidir. 2- Afife Kadın. 3- Gülnâr Kadın. 4- Kâniye Haseki. 5- Siyavuş Haseki. ÇOCUKLARI: 1-Şehzâde Sultân Mustafa II. 2-Şehzâde Sultân Ahmed III. 3-Şehzâde Bâyezid. 4-Şehzâde İbrahim. 5-Şehzâde Süleyman. 6- Fatma Sultân. 7- Hatice Sultân. 8- Emetüllah Küçük Sultân. 9- Fatma Sultân. 10- Ümmî Sultân . Kaynak: Osmanlı Araştırmalar Vakfı |
|||||
08.08.1648 | Sultan İbrahim’in hal’i. Sultan IV. Mehmed’in tahta çıkışı. |
23.10.1648 | Girid’in ablukası. |
26.10.1648 | Sipahilerin
etkisiz hale getirilmesi. Ağalar Saltanatı’nın başlaması. |
29.10.1648 | Cinci Hoca’nın idamı. |
03.1649 | Yeniçerilerin ayaklanması. |
21.05.1649 | Sofu
Mehmed Paşa’nın azli. Kara Murad Paşa’nın sadareti. |
07.07.1649 | İstanbul üzerine yürüyen Gürcü Nebi’nin, Bulgurlu muharebesi sonunda etkisiz kılınması. |
29.08.1649 | Kandiya’nın ikinci kuşatması. |
15.03.1650 | Venedik Donanması’nın ikinci kez Çanakkale Boğazı’nı abluka altına alması. |
05.08.1651 | Veziriazam
Kara Murad Paşa’nın istifası. Melek Ahmet Paşa’nın sadareti. |
12.11.1650 | Girid’e asker malzemesi yardımı. |
13.06.1651 | Donanmanın Girid’e hareketi. |
21.08.1651 | İstanbul’da
esnaf ve halk ayaklanması. Veziriazam Melek Ahmed Paşa’nın azli. Siyavuş Paşa’nın ilk sadareti. |
02.09.1651 | Kösem Sultan’ın öldürülmesi. |
03.09.1651 | Ağalar Saltanatının sonu. |
27.09.1651 | Siyavuş
Paşa’nın azli. Gürcü Mehmed Paşa’nın sadareti. |
20.06.1652 | Gürcü Mehmed Paşa’nın azli ve Tarhuncu Ahmet Paşa’nın sadareti. |
1653 | Tarhuncu Ahmed Paşa’nın devletin malî durumunu düzeltmek amacıyla bir bütçe düzenlemesi. |
21.03.1653 | Tarhuncu Ahmed Paşa’nın idamı, yerine Kaptanı Derya Derviş Mehmed Paşa’nın sadareti. |
16.03.1654 | Çanakkale Boğazı deniz zaferi. |
28.101654 | Derviş Mehmed Paşa’nın azli, yerine Halep Valisi İbşir Mustafa Paşa’nın sadareti. |
25.02.1655 | İbşir Paşa’nın İstanbul’a gelişi. |
11.05.1655 | Veziriâzam İbşir Paşa’nın idamı, Kara Murad Paşa’nın sadareti. |
19.08.1655 | Kara
Murad Paşa’nın azli. Ermeni Süleyman Paşa’nın sadareti. |
28.02.1656 | Ermeni
Süleyman Paşa’nın azli. Girid Serdarı Gazi Deli Hüseyin Paşa’nın sadareti. |
04.03.1656 | “Vaka-i
Vakvakiyye” olayı. İstanbul’da isyan. |
05.03.1656 | Deli Hüseyin Paşa’nın göreve gelememesi, yerine önce Siyavuş Paşa’nın getirilmesi, onun da ölümü ile Boynu Eğri Mehmed Paşa’nın sadareti. |
26.06.1656 | Çanakkale
Boğazı’nda donanma bozgunu. Bozcaada, Semendirek ve Limni Adaları’nın Venediklilerin eline geçmesi. İstanbul Girit yolunun kapanması. |
03.07.1656 | Sarı Kenan Paşa’nın Kaptan-ı Deryalığa tayini ve donanma ile İstanbul’dan hareketi. |
19.07.1657 | Venedik Donanması’nın Çanakkale Boğazı önünden kaçırılması. |
31.08.1657 | Bozcaada’nın ele geçirilmesi. |
15.09.1657 | Köprülü Mehmed Paşa’nın sadareti. |
24.09.1657 | Katip Çelebi’nin ölümü. |
23.06.1658 | Veziriâzam Köprülü Mehmed Paşa’nın Erdel Serdarlığı. |
01.09.1658 | Yanova Kalesi’nin teslimi. |
13.11.1658 | Anadolu Valilerinin isyanına karşı IV. Mehmed’in Veziriazam ile birlikte harekete geçmesi. |
11.12.1658 | Hükümet kuvvetlerinin Ilgın’da bozguna uğraması. |
29.12.1658 | Girid Serdarı Gazi Deli Hüseyin Paşa’nın idamı. |
16.02.1659 | Anadolu isyanının ele başlarının Halep’de yok edilmeleri. |
12.07.1659 | Knotop
zaferi. Rus ordusunun imha edilmesi. |
12.11.1659 | Eflak isyanının bastırılması. |
23.05.1660 | Erdel isyanının bastırılması. |
14.07.1660 | Varat muharebesi. |
23.07.1660 | En
Büyük İstanbul yangını. İstanbul’un yarısı yandı, kül oldu. |
27.08.1660 | Varat Kalesi’nin fethi. |
22.07.1661 | Yeni Cami yapımına yeniden başlanması. (50 yıl sonra) |
29.10.1661 | Köprülü Mehmed Paşa’nın ölümü. |
30.10.1661 | Köprülü Fazıl Ahmed Paşa’nın sadareti. |
23.01.1662 | Erdel zaferi. |
12.04.1663 | Fazıl Ahmed Paşa’nın Avusturya seferi Serdarlığı’na atanması. |
07.06.1663 | Ordu’nun Belgrad’a ulaşması. |
03.07.1663 | Avusturya’nın barış önerisi. |
17.08.1663 | Uyvar kuşatması. |
24.09.1663 | Uyvar Kalesi’nin teslim olması. |
03.11.1663 | Novigrad’ın fethi. |
25.01.1664 | Donanma’nın Zigetvar kuşatması. |
08.02.1664 | Yeni Camii’nin açılışı. |
07.05.1664 | Serdar’ın Belgrad’dan hareketi. |
30.06.1664 | Yeni Kale’nin ele geçirilmesi. |
01.08.1664 | Gotthard muharebesi. |
10.08.1664 | Vasvar barışı. |
24.07.1665 | Topkapı Sarayı yangını. |
15.05.1666 | Fazıl Ahmed Paşa’nın Girit Seferine görevlendirilmesi. |
25.05.1666 | Kandiya kuşatması. |
03.11.1666 | Fazıl Ahmed Paşa’nın Hanya’ya ulaşması. |
16.01.1667 | Kış nedeniyle Kandiya kuşatmasının kaldırılması. |
30.06.1668 | Yeniden Kandiya kuşatması. (İkinci dönem) |
18.08.1668 | Padişah IV. Mehmed’in Girid’e gitmek üzere Edirne’den hareketi. |
01.06.1669 | Kandiya kuşatması. (III. Dönem) |
05.09.1669 | Girid’in Osmanlı Devleti’ne verilmesine ilişkin Osmanlı-Venedik Anlaşması. |
27.09.1669 | Kandiya’ya ordunun girişi. |
05.05.1670 | Fazıl Ahmed Paşa’nın Girid’den ayrılışı. |
01.07.1670 | Fazıl Ahmed Paşa’nın Edirne’ye gelişi. |
04.06.1672 | I.
Lehistan seferi. Padişahın hareketi. |
18.08.1672 | Kameniçe kuşatması. |
27.08.1672 | Kameniçe’nin alınması. |
18.10.1672 | Puçaş barışı. |
09.12.1672 | Padişahın seferden Edirne’ye dönüşü. |
07.08.1673 | II. Lehistan Seferi. Padişahın hareketi. |
16.06.1674 | Sultan IV. Mehmed’in Ukrayna seferi. |
18.08.1674 | Ladyzyn Kalesi’nin alınması. |
21.08.1674 | Lehistan’ın barış önerisi. |
18.09.1674 | Sultan IV. Mehmed’in Ukrayna Seferinden dönüşü. |
24.08.1674 | Leopol muhrebesi. |
02.11.1674 | Veziriâzam Fazıl Ahmed Paşa’nın ölümü. |
04.11.1676 | Merzifonlu Kara Mustafa Paşa’nın sadareti. |
27.11.1676 | Zorown
Anlaşması. Polonya ve Ukrayna’nın Osmanlı Devleti’ne katılması. |
14.08.1677 | Çehrin kuşatması. |
30.04.1678 | Rusya Seferi, Sultan IV. Mehmed’in İstanbul’dan hareketi. |
19.07.1678 | Ordu’nun Çehrin’e varışı. |
20.08.1678 | Çehrin Kalesi’nin alınması. |
31.08.1679 | Serdarıekrem Merzifonlu Kara Mustafa Paşa’nın Edirne’den sefere hareketi. |
11.09.1679 | Dinyeper (Özü) Nehri ve Aksu boylarında yapılan kalelere Türk ordusunun yerleşmesi. |
29.10.1680 | Padişahın Rusya seferinden Edirne’ye dönüşü. |
11.02.1681 | Osmanlı-Rus barışı. |
24.07.1681 | Sakız faciası. |
09.01.1682 | Tökeli İmrenin Orta Macar Krallığı sorunu. |
09.06.1682 | Vasvar barışının yenilenmesi. |
27.07.1682 | Orta Macar seferi. |
15.08.1682 | Kaşka Kalesi’nin fethi. |
12.10.1682 | Avusturya
Seferi. Sultan IV. Mehmed’in sefer için Edirne’ye hareketi. |
31.12.1682 | Avusturya’ya son barış girişimi. |
01.04.1683 | IV. Mehmed’in, Avusturya Seferi için Edirne’den hareketi. |
24.05.1683 | Padişah’ın
Belgrad’da kalması. Merzifonlu Kara Mustafa Paşa’nın ordu başında hareketi. |
27.06.1683 | Viyana muhasarasına karar verilmesi. |
14.07.1683 | İkinci Viyana kuşatması. |
12.09.1683 | Kırım Hanı Murad Giray ve Budin Beylerbeyi’nin ihanetleri sonucu kaybedilen Alman Dağı Muharebesi nedeniyle Viyana kuşatmasının kaldırılması ve ordunun çekilmesi. |
14.09.1683 | Ordu’nun Yanıkkale’de toplanması. |
22.09.1683 | Ordu’nun Budin’e ulaşması. |
07.10.1683 | Ciğerdelen (Parkany) zaferi. |
01.11.1683 | Estergon’un düşman eline geçmesi. |
15.11.1683 | Veziriazam
ve Serdarıekrem Merzifonlu Kara Mustafa Paşa’nın idam fermanı. Kara İbrahim Paşa’nın sadareti. |
18.06.1684 | Vişegrad Kalesi’nin düşmesi. |
27.06.1684 | Vayçen bozgunu. |
15.07.1684 | Avusturya
Ordusu’nun Budin Kuşatması. Venedik Cumhuriyetinin harp ilanı. |
08.08.1684 | Ayamavri Kalesi’nin düşmesi. |
26.09.1684 | Kamaniçe bozgunu. |
28.09.1684 | Preveze’nin düşmesi. |
02.10.1685 | Budin’in kuşatmadan kurtulması. |
07.04.1685 | Bosna Beylerbeyi’nin Sin zaferi. |
03.06.1685 | Koron kuşatması. |
10.10.1685 | Lehistan cephesinde Bojan zaferi |
18.11.1685 | Kara İbrahim Paşa’nın azli, Sarı Süleyman Paşa’nın sadareti. |
15.06.1686 | Navarin’in düşmesi. |
02.09.1686 | Budin’in
düşmesi. Macaristan’ın elden çıkması. |
12.08.1687 | Mohaç bozgunu. |
05.09.1687 | Cephedeki
askerin isyanı. Sarı Süleyman Paşa’nın kaçması. İsyan eden ordunun İstanbul üzerine yürümesi. |
25.09.1687 | Atina’nın düşmesi. |
08.11.1687 | Sultan
IV. Mehmed’in padişahlıktan indirilmesi. Sultan II. Süleyman’ın padişah oluşu. |