'Ey Allah! Ben senin kulunum, Senin kölenin ve cariyenin çocuğuyum, alnım Senin elindedir, hükmün bende geçerlidir, takdirin bende adaletin ta kendisidir.

Kendisiyle Zatı'na isim verdiğin veya kitabında indirdiğin veya mahlukatından (yarattıklarından) birine öğrettiğin veya indindeki gayb ilminde, kendisiyle istisar ettiğin (özel olarak kendine seçtiğin)  bütün isimlerin hürmetine Senden, Kuran-ı Kerim'i kalbimin rebi'i (ilkbaharı), gönlümün nuru, hüznümün cilası, derdimin zehabı (üzüntümün açılmasına ve derdimin gitmesine sebep) kılmanı isterim" derse, muhakkak Allah-u Teala onun derdini ve üzüntüsünü giderir ve onun yerine kendisine genişlik verir."

Bu rivayete göre dinleyenlerden biri: "Ya Rasulellah! Gerçekten bu kelimelerden mahrum olan zarara uğramıştır deyince, Rasulüllah (sav): "Evet bunları söyleyin ve öğretin. Her kim bunlarda bulunan bereketi arayarak bu kelimeleri söylerse Allah-u Teala onun üzüntüsünü giderir ve kendisine uzun süreli sevinç bahşeder" buyurmuştur.