Hidâyet... Cenab-ı Hakk'ın bazı kullarına rahmet deryasından sunduğu "bir testi su" gibidir âdetâ... Hidâyet, rahmet bulutlarından bir sağanak yağmur hâlinde yağar yüreklere... O taştan da katı olan yürekler, artık bir gül bahçesine dönmüştür! Kimileri bu bir testi sudan kana kana içerek ötelere yelken açarken, kimilerinin maâlesef bundan nasibi yoktur.

İşte Aksana (Hira) kardeşimiz de, bu gül bahçesine girenlerden biri... Haydi gelin hidayet öyküsünü hep beraber O'nun dilinden dinleyelim.

-Hira Hanım, önce bize kısaca kendini tanıtır mısın?

Eski adım, Aksana Sigaçova... 25 yaşındayım. Rus bir anne ve Yahudi bir babanın ikinci kızı olarak İjevsk'te doğdum. Evli ve bir çocuk annesiyim. Aynı zamanda tıp fakültesi öğrencisiyim. 4 yıldır Moskova'da yaşıyorum. Müslüman olduktan sonra "Hira" adını aldım.

-Ayrıca senin gibi İslâmiyet'i sonradan tercih eden iki kız kardeşin var. Natalya ve İlona'nın Müslüman olmasında senin İslâmiyet'i seçmiş olmanın tesiri var mı? Bu konuda neler söyleyeceksin?

Türkiye'den döndükten sonra İslâmiyet'i kabul ettiğimi, ilk olarak kardeşim Natalya'ya anlattım. Ona, Allah ve âhiretten bahsettim. Özellikle "Esmau'l-Hüsnâ" denen Allâh'ın 99 sıfatının her birini ona şerh ettim. Yani onun aklındaki "Allah çok büyük ve yücedir."den öteye geçmeyen "Allah" kavramını daha açık ve net bir şekle sokmak istedim. Allâh'ı, ona hiç anlatılmayan yönleriyle tanıttım. Yaratıcısının kim olduğunu ve O'nun nelere muktedir olduğunu anlamasını istedim. Ufkunun açılması ve hakîkati görmesi için çalıştım. Geleceğini düşünmesi gerektiğini söyledim. Kardeşim Natalya (Medine) Hazret-i Ebubekir misâli bir teslimiyet ile bana güvendi ve itirazsız İslâm'ı kabul etti.

Natalya'nın İslâmiyet'i seçmesi, bana diğer kardeşim İlona'yı (Meryem) da bu güzel yola dâvet etmem noktasında güç verdi. Ama kardeşim bu dâvete icâbet etmedi. Bir süre sonra evlendim ve Moskova'ya taşındım. Kocam Andrey (Abdullah) benden 10 yıl önce Kur'ân meâli okurken etkilenerek Müslüman olmuş biriydi. Kardeşim İlona'nın neler kaçırdığının bilincinde olmamasına üzülüyordum. Onun da hidâyete ermesi için kendisine Moskova'dan defalarca mektup gönderdim. Fakat yine bir netice alamamıştım. Bizde misafir olarak kaldığı bir haftalık ziyâreti esnasında İslâmî yaşantımız ve değişen âile ortamımızdan etkilenerek, o da kendiliğinden Müslüman oldu.

-Peki anne, baba, kardeş ve akrabaların Müslüman olmanı nasıl karşıladılar? Onlarla şimdiki ilişkilerin ne durumda?

Annem; ben ve kardeşim Natalya'nın Müslüman olmasına çok ciddî reaksiyon gösterdi. Annem bir müddet diretti, fakat üçüncü kardeşim İlona da İslâm'ı tercih edince, kararlılığımızı görüp bizi yolumuzdan çeviremeyeceğini anladı. Artık bundan sonra bizi kendi hâlimize bıraktı. Ben ve Natalya, Müslüman eşlerle evlenip annemden ayrıldıktan sonra ise, aramızdaki bu gerginlik azaldı. Onun bu durumu kabul etmesinin kendi açısından ne kadar zor olduğunu anlıyorum. Annem ile hâlâ görüşmekteyiz. Ben, onu çok seviyorum. Onun da bir vesîle ile hidâyete ermesi için çok duâ ediyorum.

-Hira hanım, bir Müslüman olarak Moskova'da, bir başka deyişle Müslüman olmayan bir toplum içerisinde Müslümanların dinlerini yaşamaları noktasında karşılaştığın zorluklar nelerdir? İslam'ı tercih ettikten sonra en çok hangi hususlarda zorlanmaya başladın?

Rus halkının pek de alışık olmadığı İslâmî giyim tarzı ve başörtülü hanım imajı, buradaki Müslümanların en büyük meselesi!.. Halkımızda bu konuda eskiden bu yana devam eden bir önyargı mevcut!.. Bunu kırmak sanıldığı kadar kolay değil... Caddede, metroda ya da markette tüm gözlerin devamlı size çevriliyor olması, rahatsız edici elbette. Fakat buna alıştık. Her geçen gün insanların da buna alışacaklarını düşünmekteyim. Aslında birçok mesele, her büyük şehirde karşılaşılan meselelerden... Zorluk olmadan kolaylık da olmuyor. Sabretmek gerekiyor. Bildiğiniz gibi Kur'an'da "Ey inananlar! Sabır ve namazla yardım dileyin. Allah, muhakkak ki sabredenlerle beraberdir." (el-Bakara, 153) ve "Her zorlukla beraber bir kolaylık vardır." (el-İnşirah, 6) buyrulmakta...

-İslâmiyet'i tercih ettikten sonra, yeni dininde seni şaşırtan, seni etkileyen ve hayran bırakan şeylerle karşılaştın mı? Daha doğrusu İslâm'ın hangi yönünü en çok beğendin?

Bu hususta üç şey söyleyebilirim: Müslüman olduktan kısa bir süre sonra Ramazan ayı girmişti. Müslümanlar hiç beklemediğim şekilde birbirine yardım ediyor, ikramda bulunuyor, derdi olana çare olabilmek için aralarında organizasyonlara gidiyor, hayırda âdetâ yarışıyorlardı. Bir çoğunun durumu, pek de iyi olmamasına rağmen elindekinin bir kısmını ihtiyacı olan bir diğerine gözünü kırpmadan veriyordu. Kendi nefsi için yaşamaya alışmış bir toplumdan gelmiş olmam münasebeti ile bu bende çok büyük bir şaşkınlık ve hayret uyandırmıştı.

İkinci olarak; günahları affeden, ama kendileri de insan olan ve günahlar işleyebilen papazların, Allah adına bu bağışlamayı yapmalarını hiç kabul edemiyordum. Bunun aksine İslam dininde "zerre kadar da olsa yapılan her hayır ve şerrin hesabının görülecek olduğunu" (el-Zilzâl, 7-8) öğrenmek, bende Allâh'ın ne kadar âdil ve yüce bir yaratıcı olduğu noktasında derin bir hayranlık duygusu uyandırmıştı. Artık bir kez daha kesinlikle doğru yolda olduğumu düşünmüştüm.

Son olarak Müslümanların devamlı olarak, Allâh için bir şeyler yapmaları beni çok etkilemişti. Müslümanlar her şeyi âhirete göre tasarlıyordu. Yalan söylemekten, hırsızlık yapmaktan, başkasının hakkını yemekten ve adâletsizlik yapmaktan uzak duruyorlardı. Namaz kılıyor, oruç tutuyor, sadaka veriyor, nasihatlerle dolu sohbetlere iştirâk ediyor, Allâh'ı zikrediyorlardı. Hatta sorumlu olmadıkları hâlde sünnet ve nâfile ibâdetlere de teveccüh gösteriyorlardı. Elbette bütün Müslümanlar, İslâm'ı bu derecede yaşamıyor, ama yaşayanların oranı çok fazla!.. Hatta namaz kılmayanların ve dininin gereklerini pek de umursamayanların çoğunda bile bunlar belli oranda mevcut... Yani İslâm, hayatın en ince anlarına kadar yayılmış durumda... Küçücük şeyler dahî Allâh'ın rızasını kazanmaya endekslenmiş. Yoldaki bir taşı, insanlara eziyet vermesin diye kaldırmak veya bir hanımın akşamları kocasını güleryüzle karşılayıp önüne güzel bir sofra kurması dahî Allâh'ın râzı olması için yapılıyor. Bu ve benzerleri de beni etkileyen şeyler arasında... Böyle bir din, hangi insanı etkilemez. Akıllı bir insan, İslam'dan nasiplenmemişse, bence bunun sadece bir açıklaması vardır; o insana ulaşılıp bu güzellikler kendisine güzelce anlatılmamıştır.

Hıristiyanlarda böyle bir yaşantı, maalesef yok. Herkes, kendi menfaati için yaşıyor. Diğerinin derdiyle pek ilgilenen yok.

-Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz hakkında neler söylemek istersin?

Öncelikle O'nu çok sevdiğimi söyleyeyim. Çünkü kendimi sorumlu hissederek kardeşlerim ve annem başta olmak üzere birçok kişinin hidâyete ermesi için çalıştığım ve bunun ne kadar zor olduğunu anladığımda hep O'nu düşündüm. O yüce insan, hayatı boyunca bu zor vazifeyi icraya çalışmıştı. Size bu dâvetler esnasında karşılaştığım tahammülü zor güçlükleri anlatmayacağım. Ama O'nun bu yolda çektiklerini okurken hep gözlerim dolar. O'nu anlayabilmenin, O'nun yolundan gitmekle daha kolay anlaşılacağını söylemek isterim.

Düşünebiliyor musunuz? Hayatınızda örnek alabileceğiniz, hayran kalarak değer verdiğiniz, kendisi gibi olmak istediğiniz hiçbir insan yokken, karşınıza hayal dahî edemeyeceğiniz derecede mükemmel bir insan bir "üsve-i hasene" çıkıyor. Bunu kelimelerle anlatmak, sizce ne kadar mümkün? O bizim için bir ideal ölçü!.. Bence O'nu Kur'ân'dan sormalı. Kur'ân'da O'nun hakkında söylenenleri düşünürsek, O'nu ne kadar sevmemiz gerektiğini daha iyi anlayabiliriz.

-Kur'ân-ı Kerîm'in meâlini defalarca okuduğunu söylemiştin. Seni en çok etkileyen âyetler ya da sûreler hangileri oldu?

Belirli bir âyet ya da sûre ismi zikretmek, Kur'an'ın bütününe saygısızlık olur. Onun her âyeti birbirinden etkili... Fakat Fâtiha Sûresi'nin benim üzerimdeki tesiri bambaşka olmuştur. O bir öz!.. Her şeyi özetliyor. Bir de Allah -celle celâlühû- kimlerin âkıbetinin ne olacağını belirtirken, cehennemden ve oraya girenlerin hâllerinden bahsediyor. Bu da beni hep ürpertmiştir. Aklımda olan birkaç âyeti de söyleyeyim isterseniz:
"Andolsun ki, «Allah ancak Meryem oğlu Mesih'tir» diyenler kâfir oldular. Oysa Mesih, «Ey İsrailoğulları! Rabbim ve Rabbiniz olan Allâh'a kulluk edin; kim Allâh'a ortak koşarsa, muhakkak, Allâh ona cenneti haram eder, varacağı yer ateştir, zulmedenlerin yardımcıları yoktur.» demişti."(el-Mâide, 72)

"Andolsun ki, cehennem için de bir çok cin ve insan yarattık; onların kalpleri vardır ama anlamazlar; gözleri vardır ama görmezler; kulakları vardır ama işitmezler. İşte bunlar hayvanlar gibi hatta daha sapıktırlar. İşte bunlar gâfillerdir." (el-A'râf, 179)

"Size inanacaklarını umuyor musunuz? Oysa onlardan birtakımı Allah'ın sözünü işitiyor, ona akılları yattıktan sonra, bile bile onu tahrif ediyorlardı. Münâfıklar, inananlarla karşılaştıkları zaman, «İnandık!» derlerdi; birbirleriyle yalnız kaldıklarında, «Rabbinizin katında size karşı hüccet göstersinler diye mi Allâh'ın size açıkladığını onlara anlatıyorsunuz? Bunu akıl etmiyor musunuz?» derlerdi. Gizlediklerini de, açıkladıklarını da Allâh'ın bildiğini bilmiyorlar mı?" (el-Bakara, 75-77)
"Vay, Kitâbı elleriyle yazıp, sonra da onu az bir değere satmak için, «Bu Allah katındandır» diyenlere! Vay ellerinin yazdıklarına! Vay kazandıklarına!" (el-Bakara, 79)

-Önceki hayatın mâlûm... İslâm'a da sonradan katıldın. Her iki dine ve bu dinlerin insanlarına âşinâ birisi olarak Müslümanlara ve Hıristiyanlara neler söylemek istersin?

Çok önemli bir meseleye değindiniz. Bu konu, özellikle Rusya gibi Hıristiyan ve Müslümanların iç içe yaşadıkları ülkeler için çok şey ifâde ediyor. Aslında bu, başlı başına ayrı bir röportaj konusu olabilir. Ama kısaca ifâde edecek olursak, Müslümanlar Kur'ân'ın meâlini okumakta ve Allâh'ın -celle celâlühû- Kur'ân'da buyurduğu gibi "akletmek"te, "düşünmek"te gevşek davranıyorlar. İdrâk yeterince gerçekleşmeyince amel de eksik oluyor. İnsanlar, hayatın akışı içerisinde durup düşünebilme fırsatı bulamıyorlar. Bunun için de bazı hakîkatleri yeterince idrak edemiyorlar. Hayat bir "oyun ve eğlence"!.. Sanırım tek bir gün de olsa dünyevî işlerimizin tamamını bir kenara bırakıp îtikaf benzeri bir seans yapmalı... Bir gün tefekkür etmeli!.. Sadece bir gün!.. Sanırım tefekkür sonrası, kişi dünyaya, hayata ve her şeye farklı bir açıdan bakar hâle gelecektir. İdrâk büyük bir kavram!.. Anlamak değil, idrâk etmekten bahsediyorum. Zihnî değil, hissî bir şey bu. Derinlemesine duyulan, yaşanan bir duygu...

Hıristiyanlıkta ise "teslis inancı" akıl karıştırıyor. Neye îmân edileceği konusunda tereddüt var. Bana göre, insan fıtratı, tek bir tanrıya inanmak ve ona yönelmek üzere programlanmış. "Üçlü tanrı inancı" (Teslis) beni hiçbir zaman tatmin edememişti. Allah, üçün üçüncüsü olmamalı bence!.. Müslüman olmanın birinci şartı olan kelime-i şehâdette Hazret-i Muhammed -sallâllâhu aleyhi ve sellem-'in Allah'ın "kulu" ve "elçisi" olduğu vurgulanıyor. Bu daha doğru ve tatmin edici... Hıristiyanlıkta inanç konusu muallakta... Hıristiyanların özellikle bu îmân konusunu tekrar tekrar düşünmeleri gerektiği kanaatindeyim.