| Ebû'l-Haseni'l-Harkânî
(k.s) hazretleri şöyle anlatır:
İki
kardeş
vardı. Bu iki kardeşin hizmete muhtaç bir anneleri vardı.
Her gece kardeşlerden biri annenin hizmeti ile meşgul olur, diğeri
Allah
Teâlâ'ya ibâdet ederdi. Bir akşam, Allah Teâlâ'ya ibâdet kardeş,
yaptığı
ibâdetten, duyduğu hazdan dolayı kardeşine:
-
Bu gece
de
anneme sen hizmet et, ben ibâdet edeyim, dedi.
-
Kardeşi
kabul etti. İbâdet ederken secdede uyuya kaldı ve o anda bir
rüya gördü.
Rüyasında
bir ses ona:
-
Kardeşini
affettik, seni de onun hatırı için bağışladık, deyince genç:
-
Ben
Allah
Teâlâ'ya ibâdet ediyorum. Kardeşim ise anneme hizmet ediyor.
Fakat beni onun yaptığı amel yüzünden bağışlıyorsunuz, dedi.
Ses
ona:
-
Evet,
senin yaptığın ibâdetlere bizim hiç ihtiyacımız yok. Fakat,
kardeşinin annene yaptığı hizmetlere annenin ihtiyacı vardı,
karşılığını
verdi.
|
